Democratie

Ingezonden stuk door dhr. J.G. Dekker

Democratie

ANTHONY GODETTS grootste verdienste is het betrekken van een groot deel van de verloren gewaande bevolking bij de dagelijkse democratie; mensen, die nooit eerder hadden gestemd of al jaren niet meer meededen, zijn weer van de partij.

Godett zag kans hen te inspireren, een bijna onmogelijke taak. Immers de groep is voor het grootste deel functioneel-analfabeet en communiceert slechts via het van-horen-zeggen circuit en ook nog eens in een isolerend slecht bario-taaltje, een soort ghetto-dialect-Papiamentu. Rede en verstandelijke beredeneringen spelen bij Antonianen nauwelijks een rol. Vooroordelen – en daarmee grote achterdocht –, bijgeloof, mystiek en religie vormen de belangrijkste overtuigingsmiddelen.

Godett speelde effectief in op al die sentimenten. Vooroordelen tegen Makamba’s waren makkelijk aan te moedigen: het slavernijverleden en kolonialisme als voorwendsels boden zich gretig aan en bevorderden racistisch denken. Anthony zwaaide wild met een bijbel, las goddelijke voortekenen af, nu eens was het aanhoudende droogte en dan weer heftige regen, net zo het hem uitkwam.

Nadat hij eenmaal het vertrouwen van zijn volgelingen had gewonnen, was het nog maar een klein kunstje om de massa mee te trekken door ze gouden bergen te beloven. De verkiezingszege stond helemaal vast toen de rechter hem nog even tot een politiek gevangen martelaar maakte.

Een regering heeft slechts tot doel welvaart, welzijn, vrijheid en veiligheid van de burger te beschermen en, waar mogelijk, te vergroten. Isolationisme door ghettotaal, micro-staat-nationalisme en racisme zijn geen ingrediënten die welvaart, welzijn, vrijheid en veiligheid van de burger bevorderen. Dus populist-Anthony heeft een enorm probleem. Zijn regering bakt er niets van en de enorme schade begint zich met de dag zich scherper af te tekenen; de armoede neemt hand over hand toe en mensen voelen zich aangetast in hun vrijheid, bedreigd en onveilig.

Anthony beschikt niet over de kennis, vaardigheden en het vertrouwen van investeerders om het tij te keren. Dus voor de zaak nog verder afglijdt heeft hij hulp nodig en niet alleen hier en daar wat tijdelijke lijmhulp van splinterpartijtjes. Anthony is op zoek naar een succesje, maar bijna iedere dag is er een nieuw incident van onvermogen in zijn kabinet.

Het behouden van Antonianen als deelnemers aan de democratie is van de allergrootste waarde, immers daarmee erkennen die mensen weer een stukje van het overheidsgezag en is de criminele wet van de subcultuur minder machtig.

Een voor de hand liggende oplossing lijkt een coalitie tussen Anthony en diegenen die wel over de kennis, vaardigheden en het vertrouwen van investeerders beschikken.

Een nieuwe ster aan het firmament is Nelson Navarro, een succesvolle advocaat afkomstig uit een van de allerarmste bario’s van het eiland. Hij weet wat er onder de Antonianen leeft. Hij spreekt hun taal en kent hun vooroordelen en achterdocht als geen andere.

Navarro denkt aan het oprichten van een eigen partij en deelname aan de volgende verkiezingen. Voor zover men dat nu kan beoordelen zal hij zeker vele PAR, MAN en PNP-aanhangers naar zich toe trekken, maar zal hij ook Antonianen kunnen lokken?

Ik denk het niet. Bovendien kunnen verkiezingen nog lang op zich laten wachten. Het kwakkelend Godett-kabinet kan nog wel maanden doorsukkelen terwijl de schade aan de economie iedere dag groter wordt. Het zou niet verstandig zijn zo lang te wachten.

Toen ik vorige week Navarro vroeg met Godett te gaan praten, zei hij geschrokken dat vele van zijn politieke overtuigingen lijnrecht staan tegenover die van Godett. Dat is juist. Echter, er zijn zoveel nijpende zaken in onze economie waar maar één oplossing voor is en die zo om behandeling schreeuwen, dat de heren met het grootste gemak een regeerakkoord kunnen maken, dat ze zeker enkele jaren samen zoet zal houden. Bij de verkiezingen over drie jaar kunnen ze dan hun diversiteit opnieuw profileren.

Navarro voelde er wel wat voor en was in ieder geval bereid te praten.

Uitnodigingen die ik stuurde in de richting van Godett ontmoetten het grootst mogelijk wantrouwen en dat was doorspekt met vooroordelen zoals te verwachten viel. Tot driemaal toe werd een afspraak gemaakt, die niet werd nagekomen. De angst voor Makamba’s is blijkbaar erg groot.

Bij nader inzien lijkt het ook overbodig om deze oplossing in het geheim te bespreken. Vandaag deze openbaarmaking.

Heren, denk eens na hoezeer u elkaar, maar vooral het land en eiland zou kunnen dienen door de handen ineen te slaan en samen aan het werk te gaan.


MJM